Prochorus - Giving hope to the people of Kayamandi

Det bur rundt 33 000 innbyggarar i Kayamandi, et omraade paa 75.06 hektar, og innbyggartalet berre aukar og aukar. 10% av desse menneska er barn og 50% av desse ungane kjem fraa enemodre. Over 70% av innbyggarane bur i skur eller ein eller annan loysning.

Ein vanleg familie bestaar av 8 personer og det er ofte tre generasjoner i same lille hus/skur. Familien maa klare aa overleve paa 1000 rand per maanad, altsaa ca.770 norske kroner. Det storste problemet i Kayamandi er mangelen paa helsetenester og ungdomssenter. Det er berre ein lege som besoker klinikken ein gang i veka. Mange av ungdommen blir involvert i kriminalitet, dop og alkohol misbruk. Mange av dei forblir arbeidsloyse fordi dei ikkje kan snakke engelsk eller pga. rullebladet deira.


Dei siste 13 aara har Prochorus Community Development vore aktive i Kayamandi ved blandt anna aa skaffe jobber, skaffe ein heim for gatebarn, stotte kampen mot Hiv/Aids, hjelpe HIV og Aids pasienter, stotte skulane, bygge barnehager og stotte dei. Dei tar imot frivillige fraa heile verda, deriblandt meg.

Som frivillig har eg, bla., vore med aa stotta creche/barnehage programmet deira. I Kayamandi er det rundt 30 chrecher, altsaa barnehager. Crechene har ikkje nok pengar til aa dekke dei grunnleggande behova hos ungene. Ikkje eingong aktiviteter i form av leikar og undervisning. Fraa 2007 har Prochorus bygd 22 crecher, ved hjelp av donorerer. Dette gjer organisasjonen fordi dei meiner at barnehager er eit viktig forste skritt mot kunnskap og utdanning. Ved hjelp av frivillige, som tar med seg leikar og lagar eit "utdanningsprogram" for ungane, har ungane gjort store framsteg fraa 2007 baade sosialt, psykisk og intellektuelt.

For aa lese meir om Provhorus, skjekk heimesida deira (klikk her). Eller bruk denne adressa:
http://www.givengain.com/cgi-bin/giga.cgi?c=303

HAR DU KLEDE DU IKKJE TRENG LENGER?
Kvar dag gjer Prochorus klede til alle frammotte. Kvinner sitt ofte heile dagen lang og venter paa det nye lasset med klede. Istedenfor aa kaste kleda du ikkje bruker lenger, kan du sende dei til:

Prochorus Community Development
PO BOX 3374
MATIELAND STELLENBOSCH
7602 WESTERN CAPE
South Africa

Hjelpes for ei helg!

Eg har lagt merke til at innlegga mine i denne bloggen svingar veldig i humoret, men de faar berre leva med klaginga mi og mas om kor fint eg har det. Det er tross alt Sor Afrika, paa godt og vondt:)

Denne helga var fin, men hjelpes saa travel. Eg har vanligvis fri fredager, men eg bestemte meg for aa hjelpe Maayke (ho eg bur med) med det ho driver paa med. Noko som ikkje er lite. Ho byrja i "Nolitas creche" daa eg slutta der. Ho har verkeleg skapa ein revolusjon der og har tatt heilt over, noko som var veldig nodvendig. Eg angrar paa at eg ikkje var flinkare til aa sei: "Saann gjer me det. Eg bestemmer". For det er slik du maa vere der, dersom noko skal skje. Eg veit ikkje. Eg folte liksom at da vart litt saann:"Her kjem eg, kvit og blond, og skal bestemma korleis du skal gjera ting". Men som sagt: Det er verkeleg nodvendig. Nolita (barnehage tanta) kan veldig lite, og ho ser ikkje kor betre ting kan bli berre ved aa gjera et par forbetringer. Uansett... Maayke har tatt over og gjort mykje positivt. Ho har introdusert handvask og tannpussing i barnehagen, og laga ein plan over korleis dagen skal vera. Denne veka fekk ho nokre lokale snekkarar til aa bygga ein sveera terrasse utanfor barnehagen. For var det berre steiner der og ujevnt underlag, altsaa ikkje ein plass for unger. Terrassen har ho betalt av EIGA lomme, ca.3000 rand (ca.2300 NOK). Ikkje nok med det. Denne helga, lordagen, arrangerte me graduation party for ungane som skal vidare til skulen etter sommarferien/juleferien. Dette betalte ho ogsaa, ca.1000 rand (800Nok). Eg har vore med aa stotta til graduations kappene (200 rand) + innkjop paa ca.250 rand (ca.350 norske kr). Ho haaper aa faa igjen litt penger av venner og familie heimifraa, sidan ho skal reise i 7mnd og har et stramt budsjett.

Fredagen stressa me altsaa mykje. Me sto opp halv 8 og gjekk fram og tebake fraa Kayamandi til Stellebosch med maling, ballonger, pynt, mat og andre nodvendige ting. Fraa 12 til 17.00 mala me gjerdet paa terrassen rundt barnehagen i regnbogens farger. Det var ufatteleg varmt! Daa kvelden kom var eg utslitt og sov som ein stein til neste dag.

Lordag maatte me ogsaa tidlig opp. Halv 9 gjekk eg ned til banken for aa faa tak i bankkortet mitt igjen. Heldigvis fekk eg det tilbake, etter ein halvtimes venting. Eg kjopte inn endaa meir nodvendige ting og gjekk heimatt te Kayamandi.
Daa kl. var 11 skulle festen begynne. Men joda. Ka skjer? Ingen unger, ingen foreldre, ingen barnehage tante. Me hadde lettare panikk, men alle andre var heilt rolege. Folk byrja aa komme i 12 tida, og me skjonte at dette kunne bli ein laaaang dag. Daa klokka nerma seg 14.00 kunne me endeleg starte. Rundt 70 (!!!) smaa og store vart pressa inn i den knott litle barnehagen. Heilt utrulig. Eg kan ikkje forklara korleis alt foregjekk, for da e umogleg aa forklara. For ein dag! Daa klokka var rundt 17.30 kunne me gaa heim, godt fornogd, men veldig trotte.

BEFORE terrasse bygginga:

ETTER:

Stor plass :)

Har du lyst aa hjelpe?
Det kan du! Dersom du gjer meg ein lyd (nr. 94896985)og setter inn nokre kroner paa min konto (36321127112), saa overforer eg dei med ein gong over til hennar konto. Kvar krone hjelper og dette e ein kjempe fin maate aa stotte ungane i Kayamandi! (Det gjer ingenting at du vil stotte etter eg har kome heim. Eg sender likevell pengene til Maayke)

Siste veke med Christina og Ingvild

Akkuratt no naar eg skriv detta, saa e eg berre trist. Men her kjem den siste veka med Christina og Ingvild:

Torsdag var eg og Maayke med paa graduation partyet til Bongo, vertsbroren vaar. Dette var veldig morsomt og goy aa vera med paa. Alle ungdommane hadde pnta seg skikkelig og hadde da ikkje vore for at ingen av kjolane eller dressane passa, saa kunne ein tru at ungdommane kom fraa rike familiar. Alle hadde altsaa laant kjoler og dresser. Bongo hadde ein date som lerarn hadde funne til han. Han skulle egentlig sporra meg, men han turde ikkje. Detta fekk eg ikkje veta for ettepaa av mama.



Fredag var eg og Christina til frisoren. Det var fantastsk. 90 Rand (ca.70 NOK) for ein flott haarklipp. Haaret mitt skrik etter blonde striper, men eg fann ut at eg skulle gjere det naar eg kom heim att. Christina farga haaret og klippa det for 430 Rand (330 NOK) og fekk et fantastisk resultat. Seinare gjekk me paa kino (eg snakka med kinomannen min) og kjopte masse paa markedet i Stellenbosch. Kvelden endte opp i "frivillighuset" (huset til Christina og Ingvild) med kortspeling og ol. Ein kjempe fin dag!



Laurdag reiste eg og Maayke tidlig inn til CapeTown. Me skulle egentlig ta toget, men det var to timer forsinka. Saa det blei nok eingong minibusstaxi paa oss. Ikkje at det er negativt altsaa:) Reisa tok lenger tid enn vanleg pga. trafikken men daa me endeleg hadde kome oss fram slappa me av paa terrassen til "Blue Mountain Backpacker" med ei god bok. (Stieg Larson - Jenta som leikte med ilden). Ingvild og Christina kom seinare, fordi dei hadde vore paa ein av barnehagene sitt graduationparty.
Denne kvelden aat eg sushi for fyrste gong. Nam nam. Overraskande nok saa liker eg det. Men samtidig saa er det ikkje noko eg ville spist naar eg virkeleg e sulten. Ein blir liksom ikkje skikkelig mett. Men det er sikkert fordi mett for meg betyr at eg rett og slett har ilt i magen og ikkje klare aa faa meir mat ned.
Seinare paa kvelden drakk me nokre drinker og eg provde aa spleise ein veldig hog fyr med Maayke (Som og er ganske hog). Han hoge fyren va rett og slett saa hog at eg ikkje horte ka han sa der oppe. Han va og fraa Nederland, saa dette var heilt perfekt. Men dessverre saa var ikkje Maayke heilt enig, saa det vart ikkje "aarets par", som eg hadde planlagt.



Sondagen var me paa stranda i Camps Bay heile dagen, naakke som resulterte i at eg saag ut som ein svidd tomat seinare paa kvelden. Au Au Au. Om kvelden var det julegateaapning i Cape Town. Kl.20. vart lysa skrudd paa og over 50 000 menneske jubla. Det var ogsaa einslags parade, som gjorde at heile greina egentlig minna litt om karneval. Ein ting som iallefall var merkeleg, var aa vera saa solbrent at du nesten dor av smerte og at ein kunne gaa rundt i t-skjorte SAMTIDIG som du liksom var paa ei julegateopning. Nei, detta e ikkje jul...



Etterpaa aat me grillmat, av alle ting, og eg og Christina bestemte oss for aa reise paa kino for aa sjaa den nye Twilight filmen, New Moon. Me visste ikkje kvar knoen var, saa me bestemte oss for aa utfordre sjebnen litt. Me satt oss inn i ein taxi og sa:"We are going to the cinema". Sjaaforen lurte paa om me meinte kinoen paa Waterfront og me svarte: "Yes, offcourse!" og provde aa vera saa lokalkjende som mogleg. Filmen var ein fantastisk opplevelse, sjolv om popcornet var daarlig og filmen var litt for klissette("I cant live without you", "You are my life now" bla bla). Men herregud, kroppen te Jacob varulven var meir enn nok for min del.
Etter filmen vandra me rundt og leita etter ein taxi (jada, veldig trygt) og kom oss tilslutt tilbake til Longstreet. Der gjekk me paa vaar favorittplass"The Dubliner" og mootte Ingvild, Maayke og danske Chipo og Michael (Torunn sin favoritt). Ingvild vart drita, sjolv om da va sondag og me hadde ein flott kveld.



Mandagen tibringte me ogsaa i Cape Town. Eg, Christina og Ingvild gjekk rundtom paa alle markedene og brukte alt for mykje penga, mens Maayke var paa stranda. Saa reiste me heim til Kayamandi, sakte men sikkert med minibusstaxi.

Tirsdag var det jobb igjen. Noko som eg gleda meg til. Den fantastiske barnehagen var saa fantasitsk som den leie aa vera og klokka vart fort 12. Daa eg kom tebake fraa lunj fekk me beskjed om at me kunne ta resten av dagen fri fordi elevane me har i ekstraklassane paa skulen ikkje var paa skulen. Dette er fordi det nermar seg sommarferie/juleferie (eg veit, desse to tinga hoyre rett og slett ikkje sammen) og dei fleste elevane faar reisa heim tidlig. Seinare paa dagen reiste me paa kino og kunne endeleg sjaa julefilmen, sidan det var 1.desember. Filmen, "A Christmas Carol" var ein enorm skuffelse, men heldigvis var popcornet godt!



Onsdag var ganske lik som tirsdag. Me var berre paa jobb til kl.12 i den flotte barnehagen og kunne ta resten av dagen fri. Eg fekk endeleg julekalendaren fraa mi utrulige flotte soster og va veldig glad.


Saa gjekk alt nedover... Dette va Ingvild og Christina sin siste dag i Kayamandi og eg gjekk med ein klump i halse heile dagen. Gud, eller ein eller annan ting, ville tydeligvis gjera dagen min ENDAA verre, for daa eg skulle ta ut penger i ein minibank vart kortet "slukt" og kom ikkje ut igjen. SUPERT! Heldigvis var Maayke med meg, sidan eg verken hadde batteri paa mobilen eller pengar. Eg fekk laant litt peng av ho og sprang over til ein saann tlf paa gata for aa ringe til banken.Dei kunne ikkje hjelpe meg sidan det var et internasjonalt kort. Eg fekk beskjed om aa sperre kortet (kvifor sperre kortet naar det er ingen penger innpa?) og ringe igjen neste dag.

Vell vell. Med penger eller utan. Me hadde avskjedsmiddag paa Cubana for Ingvild og Christina naakke som var super trist. Me maatte tilslutt skiljast og eg grein som ein tulling. For naakken flotte jente!

I dag tidlig vaakna eg opp og var trist trist trist og folte meg ganske aleina. Eg var paa jobb til 12 som dagene for. Etter det ringte eg banken og dei fortalte at dei sku prove aa finne kortet, men at det kunne ta 2-3 dager. Saa no er det berre aa vente og laane penger fraa Maayke.

Paa veg ned til internetten motte eg Nolita (altsaa barnehagetanta i den barnehagen eg ikkje ville vera i lenger). Det einaste ho sa til meg var at eg hadde vorte feit... Eg svarte med at det var fordi at eg provde aa bli mest mogleg afrikansk. Veldig greit aa faa bekrefta tankane dine av ei feit afrikansk dame. Eg haaper dei kommande dagane gaar fortare enn denne dagen har gaatt, for aa sei da saann...

Helg i Cape Town og "eg vil ikkje heim" kjensle.

Cape Town e fantastisk og denne helga reiste me nok ein gong inn til byen med nesten 4mill innbyggere. Fredag var ein ufatteleg varm dag. Eg , Ingvild og Christina havna ut paa byen torsdag, hadde da dritgoy, men var naturlegnok odelagt neste dag. Varmen hjalp ikkje akkuratt.. Me bestemte oss for aa faa ein privat sjaafor til aa kjore oss og sjolvsagt stikke innom pizzaplassen paa vegen. Sweet (men dyrt).

Vell framme i Cape Town kunne eg endeleg hente pakkene mine fraa Torunn, Eli Beate og Lena. Kjempe goy! Bla. flaxlogg, melkesjokolade, intimvask, norsk lesestoff og heimelaga kort. SUPERT! Tenk at eg har saa mange flotte venna.

Masse goy og godt:D

Fredagskveld tok me det rolig og var paa stranda heile laursdagen. Over 30 grader og brunfargen byrjar aa kome seg. Laurdagskveld var me paa ein resturant i Longstreet, som heiter "Mama Africa". Ein fantastisk plass, som verkeleg faar deg i godt afrikansk humor med live afrikansk musikk og ekte afrikansk mat. Min tallerken bestod bla. av Krokodille, struts og spring book. Nice! Kvelden vart roleg for min del. Nokre ol og i seng til klokka 2. Sjolvsagt vart me skjekka opp av baade store og smaa paa den irske puben Dubliner. Det heile toppa seg daa tre gutar paa "18 aar" kom bort til bordet vaart for aa prove lykken. "We have seen that you have turned town at least four gyues so far. But belive me, we are different". Joda... 12 aar gamle. Me holdt paa aa le oss ihjel, men dei tok ikkje hintet for da hadde gaatt rundt 15 min. 10 min etterpaa vart dei kasta ut av vaktane. "Herregud, eg kunne vert moren deres liksom", sitat Christina. Men nok eingong... Kortid begynte eg aa bli kresen?

Sondagen laag me ogsaa paa stranda i Camps Bay heile dagen, for me tok turen heim. Daa me var trygt heime i Kayamandi, var det familiebesok i huset og fekk mott folk og aate god middag.


Mandag byrja eg i ein ny barnehage. (altsaa aa jobbe:P) Eg likte meg med eingong. Me (eg og Sarah fraa Tyskland) har ansvar for ungene i + - 3 aars alderen. Toddlers som dei kalles. Ufatteleg sote un ger, som skrik etter oppmerksemd. Det har ikkje vore frivillige der paa lenge og Prochorus har funne ut at mange av ungene ikkje gjer noko i lopet av dagen. Ungane har ingen leiker aa leike med og daa me tok med puslespel og lego vart det halleluja stemning i barnehagen. Det vart tydelig at ungane ikkje visste mykje om legobygging og puslespel. Etter nokre dagar , onsdag var det vell, byrja me med "colours", "counting, " 7days a week" og "12mounts a year". Det er allerede forbetring etter berre to dagar. Ca 1/3 av ungane (det er 20+ unger i barnehagen) kan telle ca. riktig til 10 paa engelsk. Dette er ganske daarleg. Hugs at engelsk er eit av dei offisielle spraaka i landet og kommunikasjonsspraaket dersom dei skal snakke med andre enn dei i slummen. Ingen av ungane kunne nokre fargar paa engelsk, men no kan dei allereie "orange", "red" og "blue". Det e utrulig kor fort dei leerer og ikkje minst kor mykje dei vil lere. Eg glede meg te aa sjaa meir. Guri, eg faar lyst aa vera her for alltid, naar eg e med dei ungane!



Alle ungane i barnehagen har ein eller annan form for infeksjon eller betennelse. I gaar tilbringte eg halve dagen med aa ta den eine jenta til klinikken. Eg og Sarah oppdaga at den eine jenta i barnehagen hadde noko rennande gront gugg som kom ut av oyra onsdagen. Me fortalde dette til ledaren i Prochorus paa morgenmotet og ho fortalde at dette er ein alvorleg oyre infeksjon som kan gjere at ungen blir dov. Ho sa at me maatte ta ungen med til legacy centeret og deretter til klinikken. Legacy centeret sa at dette var veldig alvorleg. Den lille jenta hadde ogsaa heile hovudet og delar av ansiktet av infeksjon. Ho saag forferdelig ut rett og slett. Daa me kom til klinikken, med ungen paa armen, fekk me beskjed om at dei maatte ha informasjon om ungen. Eit helsekort eller mora tilstades. Saa maatte me tilbake til crechen og prove aa finne mora. Tilslutt fann me ho og gjekk endaa eingong opp til klinikken. Daa hadde dei "teatime" og me maatte vente. (African time. Ein maa vera tolmodig) Tilslutt fekk me komme inn. Eg var med mora inn til legen. Eg spurde meir sporsmaal enn det mora gjorde. Det seier litt.. Ho fekk shampoo, krem og antibiotika for orebetennelsen og feberen. Saa no e da berre aa sjaa om det skjer ein forbetring.

Som de veit, e me paa skulen fraa ca. 13.00 med matteklasser. Dette er ogsaa top. Da e saa goy aa sjaa at ungane vil laara og naar dei faar til naakke nytt. Lika goy e da naar ungane kjenner deg igjen og kjem springande naar dei ser deg. Det blir nok lerarskulen te hausten ja.

Det skjer masse rart i Kayamandi for tida. Eller egentlig heile tida. Folk syng alltid i gatene,m men for tida er det endaa meir hoglytt og det er mennene og gutane som syng. Gutane syng fordi dei skal i skogen. Der skal dei bli menn. Dette er ein tradisjon her som betyr at alle gutar i +-20 aarsalderen maa ein tur i skogen i ein 6 vekers tid. I begynnelsen skjonte me verkeleg INGENTING av dette. Nokon har tydeligvis hemmelegstempla dette og ingen menn fortell kva som skjer i skogen vidare til kvinner. Men i dag fekk eg veta av lederen i Prochorus at ho hadde skjekka dette opp. Det som skjer i skogen er, blandt anna, at gutane blir omskjert. Dette skjer under saa uhygeniske fohald at ein god del dor i lopet av vinteren. I fjor var det 25 menn som doydde i Kayamandi. Ganske utrulig! Kunne du tenkt deg aa bli omskjert i 20 aarena for a bli ein mann?

Menn paa veg til "skogen" med busker dei skal lage klede av.

Ellers har eg faatt meg ein ny stalker. I gaar gloymde eg noklene daa eg gjkk paa jobb (suprise), noko som resulterte i at eg satt paa trappa utenfor huset i ein halvtimes -times tid. Daa kom stalkeren bortom ein tur . Han kunne daa innromme at han hadde gaatt aa venta paa meg i 2 tima. Han hadde egentlig ikkje saa mykje aa sei, saa det endte opp med at eg satt og saag ut i lufta mens eg klaga over at eg var troytt og at han tilslutt gjkk etter 5 min med tausheit.

Sjolvtillitten min burde vell stiga te himmels paa grunn av alle desse mnenna som elsker meg pga. mitt fantastiske kvite og blonde ytre. Men fordi eg legg paa meg i gjennomsnitt 1 kg dagen, saa trur eg sjolvtilitten nermar seg bunn. I tillegg ser eg ut som eit pizzatryne av ei 14 aar gammal jente og eg maa nok vurdera laseropperasjon naar eg kjem heim.

Jada. Eg har da verst av alle her i slummen i Kayamandi. Stakkar meg!

Herregud! Egentlig e eg ferdig her i Kayamandi om 6 dager. Paa torsdag. 6 dager!!! Nei nei nei! Eg blir sur paa meg sjolv naar eg tenker paa dei dagane i sist veke daa eg ville heim. Sjolvsagt saknar eg folk ufatteleg mykje og herregud saa fint da blir aa kome heim. MEN! Arg. Eg vil vera her.
Du skjonne. Eg har 6 daga ekstra etter at prosjektet mitt e ferdig fraa fredag til torsdag 10.des. Eg har null null null null pengar aa bruke paa ei eller annan reise. Saa kva gjer eg. Jo, eg blir nokre dagar ekstra i Kayamandi. Paa prosjektet i nokre dagar ekstra. I barnehagn i nokre dagar ekstra. Paa skulen i nokre dagar ekstra.

Eg liker meg her, i slummen:)

Helg i Stellenbosch og "berg og dal bane" kjensle...

Denne helga bestemte me oss for aa vera heima i Kayamandi. Me kom tebake fraa roadrippen vaar redag, gjekk paa internett og reiste tebake "kayakaya".

Eg har faatt ein ny romkamerat som heiter Maayke, 24 aar og fraa nederland. Ho e veldig grei, men alt for hog:P (184 cm!!!!!) Eg, ho og Marie Eve (fraa Canada) bestemte oss for aa skjekke ut barene i Kayamandi, slummen... Eg va veldig skeptisk og va ikkje heilt gira paa ideen, sidan folk blir gjevnlig skutt/knivstikka i gatene om kvelden. Uansett. Eg gav da et forsok og det er eg glad fir. Me fekk med oss broren vaar, som me no kallar Jack (han har et vanskeleg navn). Baren var ikkje et skur, noko som eg va glad for. Marie Eve og Maayke va litt skuffa, sidan dei ville sjaa da "virkelege kayamandi". Eg, som ikje like knivstikking og skyting, var fornogd. Me snakka med ganse normale folk og ingen "elska oss" med ein gong eller ville gifta seg med oss...

Ja, for i det siste har friarane verkeleg staatt paa dora opptil fleire gongar. Mora vaar har no bestemt seg for at dei (friarane) maa ha ein jobb og 25 kyr for han kan faa ein av oss. Me var ganske fornogd med prisen, heilt til me fann ut at 1 kyr er verd 1000 rand. 25 000 (ca.20 000 NOK) for meg? Dream on...

Lordag va eg ute i Stellenbosch med min ny inkjopte fine kjole til 70 rand (ca.60 nok) Happy happy... Eg brukte som vanleg for mykje penga, men hadde ein kjekk kveld!

Sondag hadde me tenkt oss paa ein festival, men festivalen hadde plutselig vore sis helg. Saa vaar flotte sjaafor kjorte oss til ein flott park der me var heile dagen. Endelig var det fine veret tilbake. Kan det bli betre?

Vell... Denne veka vart litt som ei berg og dalbane... Mandag starta ganske daarlig med mykje savn og "eg vil heim" kjensle. Eg var paa jobb og resite ned til byen med Ingvild etterpaa. Fekk snakka litt med folk heimifraa , sett oppdatertinger paa facebook noko som egentlig ikkje gjorde ting betre. Tirsdag var eg daarlig i magen og holdt meg heime fraa jobb. Dette var ABSOLUTT IKKJE lurt for mi mentale helse. Eg las ferdig "Mannen som elsket Yngve" og brukte resten av formiddagen paa aa sutre og tenke triste tankar. Heldigvis var det kinodag og eg kunne rett og slett ikkje vera heime lenger. Me reiste paa kino, der me saag "Last Chance Harvey". Ein heilt grei film, som egentlig ikkje var saa trist sjolv om eg grein gjennom heile filmen.
Eg har forresten utvikla et "forhald" til kinomannen, altsaa han mannen som alltid staar og tar imot billetten din. Han skal vissnok komma paa besok til meg, etter me fann ut at me nesten e naboa her i Kayamandi. Eg spurte om han budde i et skikkelig hus. Han svarte at han budde hos foreldra sine... Han nerme seg forresten 40 aar... Men herregud. Kortid vart eg kresen?

Onsdag vakna eg med et nytt mot og positive tankar. Berg og dalbana var pa veg oppover:) Me skulle ha Christmas Party for alle chrechene som "ligger under" organisasjonen eg jobber i. Nermare 400 unger, svart julenisse, snacks, ansiktmaling, ballonger og presanger. Kjempe kjekt! Den svarte julenissen var sjolvsagt hogdepunktet for min del, sjolv om eg aldri kjem te aa klara aa faa julestemning her nede. 27 grader liksom... No ways! Etter jobb slappa eg av hos dei supre norske jentene, Ingvild og Christina.

I dag jobba eg forste del av dagen paa organisasjons kontoret. Rydda i skap og alt mulig rart saman med ei av dei ansatte. Plutselig satt eg inni ein av bilane til organisasjonen med 5 menn i 20-25 aars alderen.Herlig:P Dei var dei kristne frivillige som hjelper til aa pusse opp crechene for tida. Eg veit ikkje heilt korleis eg havna i deira selskap, men dei hadde vell ein hjernevaskande prosess paa gang. Neida! Dei va super hyggelige. Eg vart "partnar" med ein som heite Robert og e 23 aar. Eg og han laag tepper i ein av crechene. Han limte og eg plasserte teppe delene. Eg har faktisk vannblemme over heile handa no, noko som beviser at eg ikkje har gjort nok tidligare i livet mitt:P Me jobba heilt til l17 i 32 varmegrader og resultatet vart ikkje verst altsaa:)

No e da helg og Cape Town, pakker og stranda venter!

Roadtrip i Sor Afrika

Eg har bytta prosjekt og var klar for ei ny og betre veke. Saa fann me (eg og to andre norske jenter) ut at me skulle paa roadtrip og plutselig skulle eg berre paa jobb paa mandag. Men uansett. Mandagen gjekk veldig bra og eg e veldig glad for at eg har bytta prosjekt. Det nye prosjektet mitt er leda av ein organisasjon som gjer at alt er kontrollert. Dagen er slik:
0900 - Mote med alle frivillige og ansatte i organisasjonen. Her kan alle ta opp problem eller sporsmaal dei har om prosjekt eller andre ting.
0930 - Me blir delt opp og gaar til dei forskjellige crechene (barnehagene).
09.30-11.30 - Creche
11.30-11.45 - Me gaar tilbake til felleshuset/kontoret
12.00-13.00 - Lunsj
ca. 13.15 - 14.30 - Primary school. Ekstra klasser i matte og engelsk.
15.00-1600 - Dataundervisning i matte

Eg synst det er superdupert aa ha et opplegg over dagen og eg skal komme med oppdatering om alt det andre naar eg har vore der i litt meir enn ein dag :P

Soooo the roadtrip:D
Tirsdag leigde me bil og kjorte av gaarde... Maalet var "Mossel Bay" og strandliv. Veret va daarlig daa me var paa veg og me va litt usikker paa om strandplanane vaare i Mossel Bay var realistiske. Me kjorte heile dagen og var ganske troytte daa me kom fram. Me aat ein god pizza kvar , tok oss nokre ol og gjekk i seng ganske tidlig.

Neste dag vaakna me til straalande sol og blaa himmel. Perfect! Me laag paa stranda heile dagen og vart baade solbrendt og sandy. Om kvelden aat me middag paa ein flott resturant. Dei andre aat sushi, mens eg holdt meg til struts. Kan det bli betre?

Torsdag var det tid for safari. Me reiste (saman med ein gutt fraa Israel som spurte paa backpacker hostellet om han kunne faa vera med oss) til eit enormt reservat (me fann saa vidt vegen forresten) der me fekk sjaa elefanter, sjeldne Cape mountain zebraer, Neshorn, giraffer, LOVER, impalaer, gnuer og naakken springbok aktige dyr. Super dupert! Etter det reiste me vidare til Gans Baii. Det var ein ganske ode plass, som egentlig berre e kjendt for shark cage diving. Me leigde rom paa "Gans baii backpackers", eit forlatt hus som INGEN andre var i. Normale backpacker hus er egentlig ganske stappa av folk som vil bli kjent med flest mogleg. Me var litt fornogd i byrjinga med aa ha eit heilt hus for oss sjolv. Det forste me gjorde var aa kjore til nermaste pizzabaker og ta med oss takeaway pizza heim. Saa var det daffing foran tven med pizza, brus og "South Afrika got talent". Me fekk ogsaa fletta inn litt saapeopera i pausene. Sjolv om me vart vettskremt seinare i da store skumle huset, saa var det nok ein flott dag!

Fredagen, altsaa i dag, reiste me heimatt te Katamandi. Superkjipt egentlig, fordi da har vore saa deilig aa vera friiii... Aa kunna kjora kor me ville. Men men. Me e her for aa jobba og eg glede meg te aa komma paa jobb igjen paa mandag:) I helga skal me ikkje til Cape Town, men vera her i Stellebosch. Sondag skal me paa ein musikk festival og greier.

Ellers. I dag fekk eg ei pakka fra Karoline H. Eg vart saa glad! Tusen takk, Karoline. Du e saa god og du gjorde dagen min eeendaa bedre enn den allerede var. Eg baade lo og grein! TAKK TAKK TAKK! Gla i deg!

Og! Sasts kontoret i Cape Town ringte meg og saa at dei hadde to brev/konvolutter og ei stor pakke til meg. Saa kanskje pakka fraa Torunn (og andre brev) har funne vegen fram alikavel? Dessverre maa eg venta ei veka med aa henta dei i Cape Town. EG GLER MEG:D

Gla i deko alle. Eg savne deko masse!!!!

Halvvegs!

Daa har det faktisk gaatt 5 veke sidan eg reiste heimifraa! Det betyr at det er 5 veker igjen og at eg er halvvegs i reisa mi. Ganske utrulig egentlig!

Daarlig dag!
I dag vart Torill og eg rana paa veg ned til Stellenbosch. Eller... Herregud. Torill vart rana! Da kom to fyra bak oss og tok handa si ned i Torill si veske. Torill, toff som ho e, kjempa og slo faktisk fyren. Men han fekk tak i mobiltelefonen og dei sprang av gaarde. Da va folk rundt oss, men ingen gjorde naakke. Eg blir saa suuuuur! OG! Da e siste dagen til Torill, saa eg e i et daarlig humor fraa for av:(

NY ADRESSE!
Dersom du skal vera mest mogleg sikra at ting du sender til meg kjem fram. Send til:
Tone Mjelde
v/ Ntombi Makwasa
D130 Mondi Crescent
Kayamandi, Stellenbosch
SOUTH AFRICA

Nytt nummer!
Ikkje at du skal sende melding til meg (da e way to dyrt), men viss du gjer det. Send til mitt sor afrikanske nr. +27 0826334659!

Telefonrekning!
I hellande! Eg vil ikkje sei da eingong (mammo sei da sikkert te deg viss du sporr). Eg e berre sjokkert og kjem ikkje te aa svara paa naakken meldinga som blir sendt til da norska nr. mitt. Eg e BLAKK NOK FRAA FOR!

Nytt prosjekt!
Eg har faatt lov aa bytta prosjekt. Det vil sei at eg ikkje skal vera i "Nolitas creche" lenger. Eg e veldig gla og ser fram til mandag:) Paa det nye prosjektet jobber to av dei norske jentene! Saa det blir bra:D

Kino

KINODAG:
Daa er det nok ein gong KINODAG! Kvar tirsdag er det kino dag for oss i Stellenbosch. Det koster 10 rand, altsaa ca.8 norske kroner. Dei andre dagenen koster det 20, saa e ikkje akkuratt forferdelig aa gaa ein annan dag enn tirsdag heller. Saalangt har me sett:
- "My sisters keeper"
- "The Timetravellers Wife"
- "Michael Jackson - This is it"

Me ser verkeleg fram til slutten av November, daa julefilmen kjem ut:D

Pakke:
No har eg endelig faatt tak i ei pakke eg venta lenge paa. Men fann ut at da va feil pakke. Eg trudde da va Torunn si som kom. Men neida:( Ikkje at da ikkje va PERFEKT med bygdanytt og mjelkesjokolade fraa mamma, men no trur eg pakka fraa Torunn har forsvunne :( snufs... Eg maatte eta mjelkesjokolade med ein gong for aa gjera ting betre.

Teateret?
Eg e ganske lost og lure paa ka som skjer med teateret heima. Baade barne og vaksenteateret. Kan nokon oppdatera meg?

3 veka i barnehagen

Daa var veke nr.3 i barnehagen over. Me var heime mandag pga. sjukdom og tirsdag fekk me beskjed om aa gaa heim, daa klokka var 11. Onsdag var Nolita i barnehagen mesteparten av tida og det var forsaavidt rolige tilstander. Torsdag braut helvette laus. Me kom til barnehagen og Nolita var ikkje der. Daa klokka var litt over 10 kom ho og sa at ho var litt sein. Dei 20 ungane hadde daa vore der sidan kl.7, utan nokon vaksne. Me kom i halv 9 tida. Uansett. Ungane fekk mat, og ho forsvann igjen.

Det vart fullt kaos. Ungane skade kvarandre verkeleg. Dytting, biting, stol-kasting og slosskamper skjer mellom kvar einaste unge, SAMTIDIG. Dersom eg hadde hatt 20 armer, saa eg kunne halde alle i ro, og 20 auger som kunne sjaa akkuratt paa kvar enkel unge. Og ikkje minst; hadde eg kunne snakke Xhosa, saa hadde eg kanskje kunne faatt dei til aa vera stille og paa ein eller annan maate vera til nytte.

Den eine ungen, Noto, gjekk rundt aa stakk andre unger med spiker i ryggen. Daa me saag dette vart me sjolvsagt sinte og stoppa han. Eg provde aa halde han i ro, men han beit meg og skreik som om eg skada han skikkelig. Etterpa laag han aa grein i 30 min samanhengande.

Daa Nolita kom tilbake, ca. 2 timer etterpaa, byrja alle ungane aa sladre paa kvarandre. Ho spurte oss kva som hadde skjedd og me sa at alle hadde tatt heilt av og at ingen hadde hoyrd paa oss. Me fortalde og om eppisoden med Noto.

Nolita bestemte seg for at alle ungane skulle straffast fordi ingen respekterte oss. Straffen var 4, denne gangen HARDE, slag paa armen. Ho sa til ungane at dette er slag fraa oss, fordi dei ikkje hoyrte paa oss. Nolita reagerte skikkelig paa at Noto beit meg og skada meg, fordi ungane ikkje har lov aa skade oss, og ho slo han meir enn dei andre.

Etteer at dei fyrste hadde vorte slaatt og faatt straffen sin, klarte eg ikkje aa sjaa paa det lenger. Det var som Torill sa; det er nett som om me slaar dei sjolv. Eg sjonar rett og slett ikkje korleis slaainga skal gjera noko betre. Eg er sjolvsagt enig i at ungane ikkje skal skade oss. Men me slaar jo dei. Kvifor kan dei vaksne slaa og ikkje ungane?

Useriose smaating:)

Etter ein god del seriose innlegg, tenkte eg aa slaa til med eit useriost innlegg om naakken smaating. Saann at de ikkje trur at eg har vorte heilt saann: "What is the big question lizzm" :)

Kviser:
Eg har sett ut som et pizzatryne i ei ganske lang stund no. Men no ser det endelig ut til aa byrje aa roe seg. Heilt sikkert pga. sola. Dette er eg svert nogd med:D

Rot:
Eg rotar paa same nivaa som for. Ting ligg strodd rundom alle vega. Men eg har et system altsaa. Det er berre et rotete system!

Veeret:
I byrjinga, dei to fyrste vekene, har veeret vore noko skiftande faktisk. Den forste veka var det nesten kaldt, spesielt fordi eg nesten ikkje hadde med tjukke klede (herregud, eg tar ikkje med meg gensar til AFRIKA liksom) og INGEN regnklede. Korleis kunne eg veta at da regne her nede> Uansett. No byrjar det heldigvis aa kome seg. Den siste veka har vore straalande med sol og me snakkar 30 grade. Berre vent. Snart byrjar eg aa klage over kor varmt det er;)

Minibusstaxi:

Herregud, for ein fantastisk oppfinnelse! Det er hundrevis eller tusenevis av desse skrangleta minibussane som kjorer rundt om. Dei er av varierande kvalitet. Enten kan du faa ein ganske god ein eller ein som ikkje hadde klart EU godkjenninga heime i Noreg for aa sei det slek. Her i Kayamandi er det berre sleke daarlige. Normalt sett er det to personer som styrer denne greia. Ein kjorer, mens den andre ropper paa kvart eineste menneske i neerleiken om dei vil sitte paa. Han tar ogsaa imot betaling. Den normale prisen er 5 rand (altsaa mindre enn 5 norske kroner) for aa kome deg fraa A til B. Dersom du skal langt, f.eks til Cape Town (som normalt er ca.50 min fra Kayamandi) maa du bytte busser og styre paa. Men alt i alt kjem ein seg til Cape Town paa 22 rand (Mindre enn 22 norske kroner) Norsk taxi kan gaa aa legge seg! Men. Konfort? Svert varierande. Det er plass til ca 15 stk i kvar buss. Nokre gongar sitt du saman med 5 andre, mens andre gongar med 20. Kor lang tid det tar kan variere fraa 5 min til 15 og fraa 1 time til 2,5 timer. Det sporst rett og slett kor heldig du er. Det artigaste er aa sjaa "dei innfoddes" reaksjon naar eg og Torill, to kvite blondiner, kjem trippandes inn i bussen.

Gjengen i minibusstaxi :D

Biletetaking:

Eg maatte investere i eit nytt minnekort sist veke. Korleis trudde eg at 600 bilete skulle vera nok til denne reisa her? No har eg kjopt et med over 1000 bileter og er svert nogd! Saa ja. Det blir ein god del biletetaking.

Medisinar:
Eg er overraskande flink til aa ta medisinene mine. Baade astma og allergimedisiner blir flittig brukt. "klapp paa skulderen fraa mamma"

Pengar:
Eg er blakk. Faktisk i minus. Saa her passar det sg aa legge inn at alle pengegaaver blir tatt imot med stor takknemd.

Vekt:
Vekta mi stig. Eller. Den synker iallefall ikkje. FORFERDELIG skuffande sidan eg hadde rekna med baade dirare og oppkast, noko som skulle resultere i ca. minus 20 kilo. Dette er dessverre ikkje tilfelle og eg et som aldri for.

Vatn:
Me kan faktisk drikke vatnet i Sor-Afrika. Saa det er liten sannsynlighet for at eg blir daarlig (gaar ned i vekt) av det og.

Oppvask:
Eg har vorte ein mester i aa ta oppvasken. Sidan me har lite aa gjera paa, saa er dette blitt eit av dagens hogdepunkt. UT med oppvaskemaskin!

Matlaging:
Dette gaar framover. Eg har lert meg aa koke egg:D

Mjolkesjokolade:

TAKK TAKK TAKK til Carina og Lena som sendte med meg mykje mjolkesjokolade. No er det berre 2 rader igjen (sidan eg bur med sjokoladestjelarn TORILL) og eg slit. Mamma lova at ho skulle sende ei pakke som skulle blandt anna skulle innehalde mjolkesjokolade. Saa ger er det berre aa vente paa forsyninger.

Mjolk:
Aa gaa fraa aa drikke 2-3 glas mjolk om dagen til 0 har vore ei toff oppleving. TINE! EG SAKNAR DEG!

Ekstremt rik eller ekstremt fattig

Sor Afrika er kjent for sine forskjellige kulturer og mennesker. Her lever mange kvite, svarte og coloured saman. Eg skulle til aa skrive "harmonisk side ved side", men fann ut at da egentlig ikkje passa.

Middag i Stellenbosch

Overalt er det byer, som f.eks min nermaste by: Stellenbosch. Her lever det nesten berre kvite mennesker. Byen er 5min unna og det er ein skikkelig studentby med bra uteliv i vekene. Byene er rett og slett som vanlege vestlege byar, med resturanter, universitet, kjopesenter og hotel. Dei faa gangene me ser nokre svarte, er det som kjokkenhjelp eller som tiggere paa gata.

Kayamandi

Utanfor desse byane ligg "township"a, som f.eks Kayamandi der me bur. Her bur folk i skur og mange har verken strom eller innlagt vatn. Dersom dei har strom er det fordi dei "stjel" det fraa hovudlinjene. I townshipene bur det berre svarte. Det er soppel over alt. Lukta av urin og anna slaar mot deg naar du stikker nasa ut. Alle er skitne. Vegane er i daarleg stand. Ein kan ikkje gaa aleine i gatene eller vera ute om kvelden. Ein er rett og slett ikkje trygg.

Men folk klarar seg med det lille ein har. Folk hjelper kvarande og kjenner kvarandre. Det er ikkje den utrulige fattigdommen som er ubeskriveleg aa forklare. Det er dei store forskjellene.

Det som sjokkerer meg og forklarer Sor Afrika best er at du kan kome til ei totalt anna verd paa mindre enn 5 min med minibusstaxi. 30 min dersom du gaar. Det er som aa kjore fraa Ghana til Bergen paa 5 min. Fraa elendighet til velstand paa 5 min. Fraa ein kamp om livet til nyting av livet. Det er ubeskrivelig!

Naar ein snakkar med studentane i byen Stellenbosch og fortel dei at du bur i Kayamandi (township) blir dei sjokkerte og sporr om me er klar over at det er farleg der og at me ikkje burde bu der.

Me veit det er farleg i Kayamandi. Men det er ikkje oss det er synn paa. Kvifor bryr ingen seg om dei som allereie bur der?

Nolitas creche

Nolitas creche er ein barnehage, som eg og Torill jobber i. Nolita er barnehagetanta der og det er 28 registrerte barn i barnehagen fraa 2-5 aar. Vanligvis pleier det berre aa vera mellom 13-16 unger. Vell! Berre og berre fru blom! Det er meir enn nok!

Her ser du mesteparten av barnehagen. Til venstre, bak fotografen, er det eit lite stormkjokken ting og eit bord.

Barnehagen (som er ein liten container ting) har ikkje do. Eller... Doen er ei potte utanfor der ungane sjolv ordner alt. Saa det er ikkje mykje bleiebytting eller torking av rumper her i gaarden nei. Dersom nokon av ungane ikkje klarer aa torke seg skikkelig saann at dei lukter eller tisser paa seg sjolv, blir dei gjort til latter av baade barnehagetanta og ungane. Ungane faar lov aa staa aa peike og le av den ungen. Nolita seier at dette gjer at ungen ikkje gjer det samme om igjen. Vell. Det er ikkje min maate aa tenke paa iallefall.

I dag kom me til barnehagen, og der var det nermare 20 unger og ingen barnehage tante. Det endte opp med at me var aleine med ungane heilt til 11.30. Daa hadde ingen av dei faatt frukost og me hadde ingen anelse om kvar barnehagetanta var. Dottera hennar kom aa fortalde oss at me kunne ta lunsj og at ho kunne passe paa ungene. Dottera e max 12 aar. Daa me kom tilbake var Nolita framleis vekke. Daa kl. var 13.30 kom ho endelig. Nevnte eg at ungane ikkje skjonne eit ord engelsk?

Strukturen i barnehagen er altsaa ikkje mykje aa skryte taa. Eller... Det er ingen struktur! Ungane styre paa og lagar eigne reglar. Mykje slaaing (fraa baade barnehagetanta og ungane), opplagt mobbing, "den sterkaste overlever-prinsippet" og sultne ungar som baade slaar og forhandle seg fram til meir mat. Eg har ikkje mykje erfaring med ungar og eg veit ikkje noyaktig korleis det er i ein norsk barnehage, sidan eg ikkje har jobba i ein. Men ein hugsar alle smaating fraa barnehagen og barneskulen. Her er det ingenting som heitter "innestemme", "deling", "alle barn er like mykje verd" eller at unger treng kjerleik og ein klem i ny og ne. Dei vaksne skjoner ikkje kvifor me heldt ungane i hendene, lofter dei opp og klemmer dei. Slikt er tydeligvis ikkje normalt.

Alle ungane skrik etter oppmerksemd. Nokre slaar for aa faa deg til aa sjaa paa dei, andre berre heldt seg rundt deg heile tida og vil ikkje forlate deg. Kjensla av at ein liten gut klenge seg inntil deg i armane dine, som om han stole paa deg og aldri vil slippe deg er heilt ubeskrivelig. Iallefall naar ein veit at desse ungane, mest sannsynleg, vil sitte framfor eit kjopesenter og tigge i framtida... Eller kanskje verre... Dei fortene saa utrulig mykje meir.

For eg kom her, tenkte eg ikkje at barn som blir adoptert til Noreg tar med seg saa mykje til sitt nye heimland. Eg har endra den oppfattningen. Alle ungane, store og smaa, har ein vane og ein maate aa gjera ting paa, som fungerer for dei. Men som mest sannsynleg ikkje fungerer saa bra i Noreg. I Noreg kan ein ikkje berre springe ut i vegen naar ein vil eller gaa heim naar det passer seg. Ein kan ikkje slaa andre eller manipulere seg fram til meir mat, fleire vener, ein hogare posisjon eller viktigast av alt: oppmerksemd!

Kanskje me gjer barna i Noreg bortsjemte og hjelpelause ved aa hjelpe og beskytte dei for mykje. Kanskje treng verkeleg ungane aa finne ut ting sjolv. Aa kjempe seg fram. Kanskje ikkje alle unger er like mykje verd? Kanskje nokre unger er for svake til aa overleve her nede.

Alt er saa annleis her. Baade paa godt og vondt. Vell... Mest vondt!

1 week in Kayamandi - Hostfamily

Me (eg og Torill fraa Noreg) har no vore ei veke i Kayamandi. Eg er for augenblinken tilbake i Cape Town, noko dei fleste gjer i helgene. Her kjem litt info om familien, huset og nabolaget me bur i:

Mama Ntombi Makwasa er ei dame paa x-antall aar. (Ein sporr aldri ei dame om alderen). Ho har 2 sonner paa 16 og 22 aar + ein stesonn som ho ogsaa har oppdradd. Kunn den 16aar gamle sonen bur i huset for augenblinken. Mama er enke. Mannen hennar doydde i ei bilulykke i 1996. Ho seier at det tok 8 aar aa kome over dette og kunne leve eit "normalt" liv igjen. Ho mista ikkje berre mannen sin, men ogsaa jobben og inntekt. Ho og mannen jobba saman, men daa han doydde klarte ho ikkje aa halde baade jobbing og studering, ved sida, under kontroll. Samtidig som ho hade sonner aa oppdra. Ho fekk sjolvsagt ingen stotte fraa staten. I dag er ho heimeverande, men soker etter jobb. Ho har ein liten jobb paa sida, som "Xosa-lerar". Ho lerer voksne aa snakke xosa.

Huset me bur i brukte dei 12 aar paa aa bygge. Det har ikkje oppvaskemaskin, vaskemaskin, tv eller pc. Moblene er slitte og det er huset ogsaa. Alle rom er veldig smaa og det er mykje rot rundt om pga. lite oppbevaringsplass. MEN! Det er eit hus! Noko som ikkje er kva som helst i Kayamandi. Nabolaget vaart bestaar av SKUR som liksom fungerer som hus. Nokre hus i samme gate, men ellers skur skur skur skur. Me har ikkje lov aa gaa ut etter det blir morkt, ca, kl.19, viss me ikkje har nokon fraa familien med oss.

Opp i all denne elendigheita, gaar folk rundt aa syng i gatene. Ungane leiker. Ungdommane speler hoog musikk i gata, baade tidlig og seint. Baade store og smaa smiler til deg paa gata og sporr korleis du har det, sjolv om dei gaar rundt med ein tom mage og frys om nettene. Folk i Kayamandi har ein livsglede du aldri vil finne i Noreg eller i andre vestlige land.

Introduksjonsveka

Eg har ikkje vore saa flink aa oppdatere bloggen den siste veka, saa her kjem da eit langt innlegg!

Mandag, 5.okt, hadde me ein informasjonsdag om Sor Afrika pa kontoret etterfulgt av ein liten vandring i Cape Town. Me er 21 personer i samme gruppe, saa me saag litt ut som ein forvirra saueflokk der me gjekk, med tiggare hengande etter oss.

Tirsdag, 6.okt, reiste me paa tur med dei fantastiske quidene Johan og Paal fraa hotspots2c, i to minibusser. Den skulle vare i 3 dager. Paa vegen mata me STRUTSA, motte paa store apekatta midt i vegen og saag kvaler i sjoen. Me var paa "kapp det gode haap" og Cape Point. Pretty COOL! Me overnatta i Stellenbosh. Eg, Torill og Jade gjekk ut for aa ta oss ein drink. Ein dink vart til to, og to vart til ALT for mykje. Men da va dods goy daa!!!! Skikkelig fyllasjuk neste dag, men me hadde eit tett program foran oss. Forst besok i ein Township, Kayamandi, der eg skal jobbe seinare. Det va eit ubeskrivelig syn! Ungane kom springande daa dei saag oss og klemte oss. Skur over alt, som fungerer som eit slags hus. Tidliare kjorte me forbi ein township med 1mill. innbygere. Hallo! Det er 1/4 av Noregs befolkning. Paa ein knotliten plass I SKUR! Det e utrulig aa tenke paa. Etterpaa var det tid for vinsmaking. Eg folte ikkje for a drikke vin, bade paga. det eg nettopp hadde settog pga. fyllasjuko. Men eg var med paa ein runde med vin og ost. Heilt greitt liksom. Saa kjorte me vidare til Hermanus. Veret va ikkje saa bra. Regn og vind. (Typisk meg aa IKKJE ha med regnjakke). Me va dodstrott og sovna 20.00!

Torsdag! Va me klare for SHARK CAGE DIVING! Kan du tenke deg at EG liksom skulle melde meg paa detta der? Herregud. Men eg gjorde no det. Me fekk sjosjuketabletter, men herregud. Bolgene var dritt store og masse vind. Folk laag aa spydde rundt oss. Men! Kvitaiane va fantastiske! Eg fekk vera i byret 2 gonger og den 2.gangen var det 7 kvithaia rundt oss. Dei tok heilt av og beit paa buret me satt i.Gud betre! Da e da villaste eg har vore med paa iallefall. Seinare saag me dei sote afrikanske (jackass) pingvinane. 5000 suuupersotte skapninger!

Fredagen va me tilbake i frivillighets huset og hadde ei tom kjensle etter den fantastiske turen. Me bestemte oss for aa ete middag som sjolvsagt endte opp med nok ein byrunde, denne gongen i Cape Town. Eg og Torill fraa bar til bar. Nok ein gong alt for mykje aa drikka og me kom "heim" 05.30. Dore va stengt og me vekte halve huset med hamring paa dorane. Eg hadde ikkje pakka (me maatte vera klare for aa reisa til vertsfamililien om 2 tima), saa dei personane eg ikkje vekte daa me hamra paa dorane vekte eg daa eg begynte aa pakka. Ikkje heilt vellykka, men men.

Det va introduksjonsveka! Off you go to the hostfamily!

Backpacker

Me lever verkelig livet som backpackere for augenblinken. No har me bytta plass fraa "Big Blue" hostel til "volountare house". Standaren datt naakken hakk der ja. 3 dusjer paa 21 personer er vell ikkje heilt ideelt om morningane. Men eg klage ikkje altsaa:) Dette er nok luksus i forhald til det me kjem til aa ha hos vertsfamiliene vaare.

Eg har vorte kjend med ei norsk jente fraa Molde, som skal bu i samme familie og jobbe i samme barnehage som meg. Superdupert!

Denne veka skal me, som sagt, ha introduksjonsveke. I dag har me faatt informasjon om landet og vore paa ein liten gaatur i Cape Town. I maaro reiser me paa ein 3 dagers tur. Der skal me innom Stellabush (der eg skal jobbe seinare) og sjaa paa fattigdommen. Seinare skal me paa vinsmaking og paa ein plass der det er stor sannsynlighet for aa sjaa kvaler:D Eg gler meg!

MEN! Bildena oppladast saa sjuukt seint, saa eg legg dei ut paa facebook.

Love yah guyes <3

Marked = No money left!

Eg veit eg er alt for flink til aa oppdatere denne bloggen, men eg sitt ikkje paa pcen heila tie altsaa:) Tingen e at eg og nokre andre jente har kome her 2 dagar for tidlig og har derfor ikkje saa mykje aa gjere paa. Saa me maa finne paa ting sjolv, og kan egentlig gjera akkurat som me vil. Me e rett og slett turister, som nyte tilveerelsen:)

Litt skvetten og veldig forsiktige, tok me turen bort til eit marked i dag. Det er "trygt nok" aa gaa paa dei mest traffikerte plassane om dagen. I sentrum ser me mest kvite menneske egentlig. Det er merkelig aa sjaa dei rikaste av dei rikaste sitte aa "bade" i champagne, mens dei fattigaste av dei fattigaste har null mat i magen. Uansett! Me var paa eit marked. I hellande, saa mykje fint! Eg ville berre ta aaalt med meg heim... Men eg har jo ikkje plass i sekken:( Eg fekk iallefall brukt ein god del rand. Ja, faktisk saa mykje at da ikkje va naakke igjen. Daa va da paa tide aa gje seg.

No sitt eg og nokre andre jente og venter paa at det skal komme ein taxi eller buss som skal kjore oss til "the volountare house", der me skal vera i ei veka. Eg skal legga inn programmet for neste veka her, for da e fullspekka av niiiceeee ting!

Haape alt e bra heima! Lykke til med ei ny veka og ein ny mandag.

Love yah all <3

All because Im white...

Eg var saa trott i gaar kveld, saa eg orka ikkje aa oppdatere. Eg skreiv heller i dagboka mi, saa her kjem dag to i Cape Town:

Daa var "turist kjensla" over for min del. Eg e framleis i sjokk her eg sitt i senga mi. Me har alle vorte fortald kor skummelt det er her og at me maa vera forsiktige. Og me har vore forsiktige. Me har det! Men tydeligvis ikkje nok.
I dag har me vore paa busstur rundt om i byen og opp til Table Mountain. Eg provde aa legga inn bilde her, men da gjekk ikkje pga ein teit pc. Skal prove igjen seinare. Det var iallefall nyyydelig utsikt over denne fantastiske byen. Etterpaa tok me bussen ned til ei av strendene her. "CapeTownsbeatch" trur eg den heitte. Der laag me aa slappa av ei stund. I kveld, daa me var paa veg til middag, kom det ein tiggar ved mi side. Dette er heilt normalt. Me har ein eller to unggutter hengande etter oss heila tie. Kunn fordi me e kvite. Han folgte ette oss lenge og gav seg ikkje. Han snakka berre til meg, som (uforsiktig) hadde lommeboka i handa. Eg fortsatte aa gaa og saag ikkje paa han. Han fortsatte aa snakke rolig og lavt, men tok fram ein kniv og kvistra "Its your money, or your life. Give me your money". Eg skjonnte det ikkje. Eg visste ikkje kva eg skulle gjere. Saa eg berre fortsatte. Dei andre jentene fekk ikkje dette med seg. Han fortsatte med trusla: "If you dont give me your money, I will stab you" og saa vidare. Eg lurer paa om han meinte det. Heldigvis seier eine jenta, som heiter Tina, at eg skulle ta lommeboka opp i veska hannar. Fyren forsvann. Eg veit ikkje korfor. Men han forsvann. Eg har aldri vore saa redd for. Og eg GJORDE INGENTING. Eg sa ingenting... Men kva kan ein sei?

Endelig i Cape Town!

Daa e eg endelig framme i Cape Town etter et dogn med reising. Da va flott aa lande i Cape Town... For ein fabelaktig nydelig by! Eg gleeer meg te aa sjaa meir av den i neste veka! Ellers, saa va da fantastisk aa mote Siren paa Gardemoen. Da maa ha vore sjebnen altsaa:)
Veret e nydelig her! 25 varmegrader og sol sol sol! Eg er paa eit hostel som heiter "Blue Backpacker". Eg sover sammen med andre og dele dysj, men standaren e veldig bra. Badebasseng ute og greier:D
Da forste eg gjorde daa eg kom fram, var aa springe i dusjen. Den lange flyturen hadde gjort noko med utsjaande og i felt cinda dirty... No har eg tenkt aa legga meg ut med bassenge og nyta sole littegrann. Paa sondag begynne programmet!

Mobilen min vil plutselig ikkje senda meldinga forresten. Me faar sjaa om eg faar den te aa funka etterpaa. Ellers, saa kjem det 2 norske jenter, som skal vera med paa samme greio som meg, i maaro:)

GOD HELG FOLKZ!

Litt informasjon før avreise:)

Her kjem litt informasjon om korleis livet mitt i Sør-Afrika skal vera.

Eg reiser frå Norge 1.Oktober og lander i Cape Town 2.Oktober midt på dagen, lokal tid. Eg er nokre dagar for tidlig, men skal bu i frivillighetshuset til "programmet" byrjar. Den 4.okt byrjar introduksjonsveka (guri, korleis skriv ein det?). Då skal me (eg og andre frivillige) vera litt "turister" i Cape Town. Då skal me få informasjon og oppleve litt av byen. Etter denne veka reiser eg til vertsfamilien min, som eg skal bu hos resten av oppholdet. Dei bur i Kayamandi/Stellenbosch som er 65km frå Cape Town. Der skal eg jobbe på eit prosjekt som heiter "Nolita’s Crèche". Ein barnehage med barn frå 2-5 år gamle og eg skal jobbe frå 7-16.00 frå mandag til fredag.

Dersom du har lyst å skrive brev til meg, så er adressa:

SASTS Inbound Programmes
TONE MJELDE
P O Box 1381, Cape Town, 8000
South Africa

Thats all I know, for now:)


Så nokre tankar, som plutselig spratt opp i hovudet mitt:
- Kor mykje klede skal eg ha med meg?
- Kva skal eg kjøpe til vertsfamilien?
- Skal eg ha med meg noko lurt til barnehagen, som ungane ikkje har sett før eller som kan aktivisere dei på ein ny måte....?

Har du nokre idear?